Yani normalde dizi izlemeye karşı tepkili bir bünyem var. Hatırlamadığım kadar "şu diziyi izle" tavsiyesinde bulunuldu; direndim, yapmadım.
Herhalde 10 yıldır bir diziyi, başkaları aynı odada dayatmıyorsa izlediğimi hatırlamıyorum. İşte yine dayatıldım iki üç gün önce bir arkadaş tarafından. Ama bunun etkisi başka oldu. İnatçılığı bu sefer elden düşürüp, pes ettim. Şimdi günlük bölüm izlemeye bile başladım.
Dr. House karakteri bana bile "vay be" dedirtti. Antihümanizm, bu adamda hayranlık duyduğum en güzel özellik. Büyük Öteki'den bağımsız bir rasyonaliteden bahsedip duruyorum bilmem kaç zamandır. İşte bu karakter sanki hepsini içine almış.
Koca dünyada eşşekler gibi yalnız. Esprili. Meraklı. Arızalı. Daha ne olsun?
Eski ve gayet zırdeli bir dostum yıllar önce bana "sen benim teorilerimin pratiğe geçmiş halisin" demişti. Dr. House nezdinde ben de böyle birşey diyebilirim sanırım.
1 comments:
gecen yil baslayinca, günde bazen bir kac bölüm birden izlemistim bende, sonra bölümler kalmayinca dertlenmistim, neyseki devam ediyor, karakteri bozmadan, sulandirmadan sürüyor dizi...
bir karakter olarak acmazlarinin, zorluklarinin, tuzaklarinin farkinda house, ama yine de, dedigin "rasyonalite"den vazgecmiyor, düz bir kibir yerine, ironik bir mesafeden, kendi arizasi ile arizali dünya arasinda bir tür oyunla gerceklestiriyor varolusunu sanki.dostoyevski'nin entelektüel karakterlerinin pozitivizm sonrasi yeniden vucuda gelmis hali gibi, bende öyle bir tat birakiyor her seferinde....
Post a Comment